Zadziwił mnie fakt, że ktoś to czyta, chociaż prawdopodobnie nie wie, o co w tym żałosnym koncercie słów chodzi. 

Ale dziękuję, że chociaż ktoś.

Nirvana. Kurt. 

Tak. Kurt.

Grunge. 

Moje czasy. Urodziłam się w Seattle.

Wiem o tym od kilku lat.

Nie mam domu. 

Miotam się od jednego mieszkania, do drugiego.

Tutaj jedzą śniadania. Idealnie.
Tutaj piją alkohole. 

Źle.

A w żadnym nie ma dla mnie miejsca.

Albo śpię na podłodze w pokoju, w którym wszyscy egzystują.

Albo patrzę na nich. I słyszę, jak jedzą. 

Żadnego miejsca na ziemi.

Przeszłam samą siebie i popłakałam się w autobusie. 

Jak idiotka. 

Jest źle.

Nirvana.

Nirvana. 

Mam ciarki podczas ich oglądania.

Pasuję tam. Śmiecie. Śmiecie i bunt.

Zbuntowany śmieć bez miejsca na ziemi. 

Cała ja.